De betoging was een initiatief van het gemeenschappelijk vakbondsfront en verzamelde een bonte verzameling van onder andere zorgwerkers uit de ziekenhuizen, de rusthuizen, de kinderopvang en de jeugdzorg. Een opvallende mix uit het hele land, van alle vakbondskleuren en alle sectoren van de non-profit, ook de publieke sector.
Dat er 22.000 mensen op straat kwamen uit een sector die kampt met een hoge werkdruk, een structureel personeelstekort en veel personeelsuitval, dat wil iets zeggen. De problemen bereiken ook in de kinderopvangsector in Vlaanderen een hoogtepunt. Per kinderverzorger zijn er liefst negen kinderen (baby’s of peuters), terwijl het in Brussel en Wallonië met zeven al hoog ervaren wordt (en terecht). Negen kinderen per kinderverzorger is het hoogste aantal in heel West-Europa. Wantoestanden in de crèches komen dan ook vaker voor.
Mensen zijn kwaad en hebben het gevoel dat de negen (!) ministers in ons land die bevoegdheid zijn voor gezondheid, geen voeling meer hebben met wat er gebeurt op de werkvloer. Geen voeling met wat de werknemers meemaken en ook geen voeling met wat patiënten, bewoners en families meemaken. Dat is uiteraard allemaal aan elkaar gelinkt. Zorg is mensenwerk. Zonder voldoende tijd kan er niet goed verzorgd worden.
Er moet dringend geïnvesteerd worden, vindt Sofie Merckx. “Nu zit de sector in een neerwaartse spiraal: er is een gebrek aan middelen, steeds meer mensen stappen uit het vak en dat verhoogt de werkdruk voor hun collega’s. De jobs in de brede zorgsector moeten aantrekkelijker worden. Het start met een haalbare werkritme, hogere lonen en betere eindeloopbanen.”
Ook vanuit PVDA Brasschaat was er een grote delegatie aanwezig.
