Vorige vrijdag ging de overgrote meerderheid van de monitoren in staking. Directe aanleiding daarvoor was het ontslag van een medewerkster die al 19 jaar werkt op het bedrijf. Kort tevoren was haar ook het mandaat als officiële ‘vertrouwenspersoon’ ontnomen door de directie. Het ontslag was slechts de spreekwoordelijke druppel die de emmer van ongenoegen over het beleid van de directie deed overlopen. De staking gaat alleszins verder tot dinsdag, wanneer er een overleg plaatsvindt tussen de vakbonden en de Raad van Bestuur.
ONTSLAG INTREKKEN EN VERTREKKEN
Ondertussen is de staking vrij algemeen. De eisen van het personeel liegen er niet om: naast het intrekken van het ontslag vraagt men ook het vertrek van de directeur. Maatwerkbedrijf Aralea VZW bestaat ondertussen 38 jaar en groeide in de loop der jaren uit tot een bedrijf met 230 arbeiders en een 25-tal monitoren. Onder het beleid van de huidige directeur groeide echter ook al langer hoe meer het ongenoegen, zowel bij monitoren als arbeiders. De eenzijdige nadruk op het financiële en economische, het eigengereide beleid in echte CEO-stijl en het gebrek aan reële inspraak en respect, maakten dat verscheidene medewerkers en monitoren van het eerste uur het voor bekeken hielden. Ook zijn er verschillende monitoren die thuis zitten met een burn out. Er is blijkbaar geen echte discussie en inspraak mogelijk over interne reorganisaties. Over de arbeiders wordt gesproken in termen van ‘tools’… het gebruikelijke jargon van de gemiddelde CEO in een privébedrijf. In plaats van rekening te houden met de klachten en open te staan voor kritiek kiest de directie de weg van de confrontatie.
ONBEGRIJPELIJKE HOUDING VAN DE RAAD VAN BESTUUR
Maandagmorgen verspreidde de Raad van Bestuur een ‘Brief aan de medewerkers van Aralea’. Daarin stelt de Raad zich pal achter de directie. Het redelijk paternalistische schrijven stelt onder de titel ‘Wat moet ik doen?’: ‘Er wordt van jou als werknemer dus verwacht dat je aan het werk te gaan’ (sic). Er wordt een rechtstreekse aanval gedaan op het ACV (‘wilde staking’, ‘lastercampagne in de pers’) en chantage gepleegd: ‘Dergelijke onverantwoorde acties zorgen echter niet enkel voor bijzonder veel onrust en stress bij onze doelgroepmedewerkers. Ze brengen ook het voortbestaan van onze organisatie in het gedrang (…)’ Protest tegen reëel bestaande mistoestanden wordt dus afgedreigd met het schermen met het ‘voortbestaan’ van de VZW. Duidelijker kan bijna niet.
We hopen dat de leden van de Raad hun houding veranderen en ingaan op de verzuchtingen van de overgrote meerderheid van de medewerkers.
