Woongemeente
Wonen in Brasschaat is peperduur. Jongeren en jonge gezinnen trekken weg uit Brasschaat. De vastgoedsector mikt op bewoners die er financieel goed voor staan, met stevige winstmarges voor ogen. Alleenstaanden, starters, eenoudergezinnen, werkzoekenden, ouderen met een mager pensioen, grote gezinnen… zijn vragende partij voor een betaalbaar dak boven hun hoofd. Het aanbod voldoet niet aan een zeer groot gedeelte van de vraag naar gepaste woningen. Dat trekt de gemiddelde huur- en verkoopprijzen dan weer omhoog. De vrije markt lost het woningprobleem niet op. Integendeel. Om het tij te keren, moet het woonbeleid drastisch van koers veranderen. De gemeente moet het heft in handen nemen en een ambitieus en sociaal woonplan ontwikkelen. Ze moet instaan voor een ruim aanbod aan kwaliteitsvolle woningen voor iedereen.
Wat wij willen
Aangenaam en betaalbaar wonen
- Brasschaat moet de wachtlijsten voor sociale huurwoningen in Brasschaat helemaal wegwerken tegen 2040.
- De gemeente geeft woningen in haar bezit bij voorkeur in beheer van een Sociaal Verhuurkantoor (SVK).
- Bij nieuwbouwprojecten waarvan de gemeente partner is, leggen we een minimum van 30% sociale huurwoningen op.
- Elke huurwoning krijgt een kwaliteitslabel (conformiteitsattest).
- Betaalbare serviceflats.
- We promoten cohousing en kangoeroewoningen.
- Nultolerantie voor leegstand.
Meer achtergrondinformatie
- Brasschaat moet de wachtlijsten voor sociale huurwoningen in Brasschaat helemaal wegwerken tegen 2040.
Vlaanderen wil het sociaal woonaanbod versneld uitbreiden en geografisch spreiden. Elke gemeente kreeg daarom een bindend sociaal objectief (BSO) opgelegd. Binnen een vastgestelde termijn moest de gemeente op haar grondgebied een aantal bijkomende sociale huurwoningen realiseren. Toch blijven de wachtlijsten voor een sociale woning ellenlang en bedraagt de wachttijd meer dan 6 jaar. Daarom sluiten we een nieuw sociaal woonbeleidsconvenant met de Vlaamse minister van Wonen voor de bouw van minstens 250 bijkomende sociale woningen tegen 2030.
- De gemeente geeft woningen in haar bezit bij voorkeur in beheer van een Sociaal Verhuurkantoor (SVK).
In de eerste plaats verkoopt de gemeente niet haar eigen gebouwen en gronden. Ze kan beter haar gebouwen verhuren aan een sociaal verhuurkantoor (SVK) die vervolgens voor een redelijke huurprijs verder verhuurt aan personen met een bescheiden inkomen. SVK's geven voorrang aan de meest kwetsbare gezinnen en personen. De gemeente kan ook gebouwen aankopen om deze vervolgens op deze wijze op de huurmarkt te brengen.
- Bij nieuwbouwprojecten waarvan de gemeente partner is, leggen we een minimum van 30% sociale huurwoningen op.
Sinds 2013 kan de lokale overheid projectontwikkelaars niet meer verplichten om een deel van het project voor sociale huisvesting te reserveren. Maar projectontwikkelaars kunnen wel aangemoedigd worden om dat vrijwillig te doen. Een gemeente kan deze sociale last ook nog inschrijven in een ruimtelijk uitvoeringsplan (RUP), mits een uitvoerige motivering. We pleiten er dan ook voor dat de gemeente voorrang geeft aan ontwikkelaars die een sociale last in hun project willen opnemen.
- Elke huurwoning krijgt een kwaliteitslabel (conformiteitsattest).
Wij willen dat de gemeente ervoor zorgt dat alle verhuurde woningen op haar grondgebied voldoen aan de minimale kwaliteitseisen van de Vlaamse Wooncode. Brasschaat zou een conformiteitsattest, dat is een woonkeuringslabel, voor alle verhuurde woningen moeten opleggen. Zoals een auto wordt gekeurd, zo zou ook elk verhuurd pand gekeurd moeten worden. Brasschaat maakt een website waarop huurwoningen worden aangeboden, we geven een ‘groen label’ aan alle woningen met een kwaliteitslabel. Dat is goed voor iedereen: voor mensen op zoek naar een goede huurwoning, en ook voor alle goed menende eigenaars. Deze woonsite toont ook een richthuurpijs, via een raster voor huurprijzen. Zo kan de gemeente het aanbod aan huurwoningen mee sturen.
- Betaalbare serviceflats.
De serviceflats van het Woonzorgcentrum Vesalius zijn te duur. Voor de flatjes met één slaapkamer betalen senioren nu gemiddeld 1050 euro per maand. Deze prijs overstijgt de gemiddelde prijs van een ruim huur-appartement met 2 slaapkamers in Brasschaat. De gemeente moet instaan voor uitbreiding van betaalbare serviceflats met dienstverlening voor ouderen die minder kapitaalkrachtig zijn. De bouw van serviceflats is een lucratieve business geworden voor projectontwikkelaars. Zij mikken op het rijke segment van de ouderen. Een serviceflat in bijvoorbeeld Kavelhof bv. kost gemiddeld meer dan 300.000 euro. De huur van een éénkamerflat loopt al snel op tot boven de 1400 euro. De gemeente moet zelf de regie van het bouwbeleid en het sociaal beleid in handen nemen, en niet alle heil zoeken in projecten van ‘publiek-private samenwerking’. Eerst de mensen dus en niet de winst.
- We promoten cohousing en kangoeroewoningen.
De inrichting van een deelwoning, cohousing project of kangoeroewoning veronderstelt vaak een renovatie of verbouwing die heel wat kosten meebrengt. We pleiten voor een betere sensibilisatie en sterke gemeentelijke premies die deze woonvormen mee bevorderen.
- Nultolerantie voor leegstand.
We verhogen het bedrag van de leegstandsheffing en verminderen het aantal vrijstellingen. We voeren een leegstandsheffing voor commerciële panden (Bredabaan) in die gradueel stijgt naargelang het aantal leegstaande panden in eigendom van dezelfde verhuurder. We verhogen daarmee de druk op de investeerders om de huurprijzen voor winkelpanden te doen dalen.